بزرگ ترین ورزشگاه جهان در کره شمالی قرار دارد

بله، درسته! بزرگ ترین ورزشگاه جهان با ظرفیت رسمی ۱۵۰,۰۰۰ نفر، استادیوم «رونگرادو می دی» (Rungrado 1st of May Stadium) هست که در قلب پیونگ یانگ، پایتخت کره شمالی، قرار گرفته و واقعاً یه شاهکار معماری و مهندسی به حساب میاد.

تاحالا فکر کردید بزرگترین سازه ورزشی دنیا چطوری ساخته شده و چه رازهایی پشتش پنهانه؟ رونگرادو می دی فقط یه استادیوم معمولی نیست؛ این ورزشگاه نمادی از تاریخ، فرهنگ و جاه طلبی های یک کشوره که سال هاست توجه دنیا رو به خودش جلب کرده. از طراحی منحصر به فردش که شبیه یه گل ماگنولیاست تا رویدادهای تاریخی و گاهی عجیب و غریبی که توش برگزار شده، هر گوشه اش داستانی برای گفتن داره. آماده اید بریم یه گشتی تو این غول معماری بزنیم و از نزدیک باهاش آشنا بشیم؟

رونگرادو می دی: اسطوره ای از جنس بتن و فولاد

وقتی اسم بزرگترین ورزشگاه جهان در کره شمالی میاد، منظورمون دقیقاً همین رونگرادو می دی هست. این ورزشگاه نه تنها از نظر ابعاد واقعاً غول پیکره، بلکه از نظر طراحی و امکانات هم حرف های زیادی برای گفتن داره. بیایید یه نگاهی به شناسنامه اش بندازیم.

شناسنامه یک غول ورزشی

اسم کاملش «ورزشگاه رونگرادو می دی» یا همون «استادیوم روز اول می» هست. این اسم واقعاً معنی داره چون «می دی» به روز جهانی کارگر اشاره می کنه که تو کره شمالی خیلی مهمه. دقیقاً هم تو همین روز، یعنی اول ماه می سال ۱۹۸۹، افتتاح شد. تصور کنید، روز کارگر رو با افتتاح یه چنین ورزشگاه عظیمی جشن گرفتن!

این ورزشگاه شگفت انگیز تو جزیره رونگرادو در رودخانه ته دونگ، تو شهر پیونگ یانگ ساخته شده. یعنی عملاً روی آب، یه سازه عظیم رو بنا کردن که خودش یه جور شاهکاره. مهم ترین رویدادی که موقع افتتاحیه اینجا برگزار شد، سیزدهمین جشنواره جهانی جوانان و دانشجویان بود که کلی شرکت کننده و تماشاگر رو از سراسر دنیا به خودش جذب کرد.

ظرفیت و ابعاد حیرت انگیز

حالا می رسیم به قسمت هیجان انگیز ماجرا: ظرفیت و ابعادش! ورزشگاه رونگرادو رسماً ۱۵۰,۰۰۰ نفر ظرفیت داره و همین باعث شده لقب بزرگترین استادیوم جهان رو به خودش اختصاص بده. البته جالبه بدونید که بعد از بازسازی های سال ۲۰۱۴، ظرفیتش کمی کمتر و حدود ۱۱۴,۰۰۰ نفر شد، چون صندلی های تک نفره جای نیمکت ها رو گرفتن؛ اما خب، هنوز هم می تونه تا ۱۵۰,۰۰۰ نفر رو تو خودش جا بده و قابلیت بازگشت به ظرفیت اولیه رو داره.

فکر کنید، مساحت کل مجموعه ورزشگاه حدود ۲۰.۷ هکتار (معادل ۵۱ جریب) میشه که واقعاً یه عدد نجومیه! فقط زمین اصلیش ۲۲,۵۰۰ متر مربع وسعت داره و ارتفاعش هم به بیش از ۶۰ متر می رسه. این ورزشگاه چند منظوره طراحی شده، یعنی فقط برای فوتبال نیست. از مسابقات دو و میدانی و ژیمناستیک گرفته تا رویدادهای فرهنگی و سیاسی مهم، همه جور برنامه ای اینجا برگزار میشه.

چرا و چگونه این ورزشگاه متولد شد؟ یک داستان رقابتی

ساخت ورزشگاه رونگرادو می دی فقط به خاطر علاقه به ورزش نبوده، بلکه ریشه های عمیق تری تو رقابت های سیاسی منطقه داشته. قضیه از چه قرار بود؟

تولد از دل رقابت های منطقه ای

همه چی از دهه ۸۰ میلادی شروع شد. وقتی سئول، پایتخت کره جنوبی، حق میزبانی المپیک تابستانی ۱۹۸۸ رو به دست آورد، کره شمالی هم بیکار ننشست و برای اینکه از رقیبش عقب نمونه، تصمیم گرفت یه کار بزرگ انجام بده. نتیجه این رقابت، شروع ساخت رونگرادو می دی در سال ۱۹۸۶ بود. این ورزشگاه فقط ظرف ۲.۵ سال، یعنی تا سال ۱۹۸۹، کامل شد! واقعاً سرعت ساختش حیرت انگیز بوده، نه؟ این پروژه یه جورایی نمادی از قدرت و عظمت کره شمالی بود تا به دنیا نشون بده که اونها هم حرفی برای گفتن دارن.

ساخت این استادیوم می دی پیونگ یانگ در اون زمان، بزرگترین استادیوم ساخته شده در آسیا بود و یک دستاورد مهندسی بزرگ برای این کشور به حساب می اومد.

بازسازی و نوآوری ها

البته این غول آهنی همیشه هم به همین شکل امروزی نبوده. تو سال های ۲۰۱۴ و ۲۰۱۵، ورزشگاه رونگرادو یه بازسازی اساسی و حسابی رو پشت سر گذاشت. تو این بازسازی، خیلی از امکاناتش به روز شد و همونطور که گفتیم، ظرفیتش هم کمی تغییر کرد. این بازسازی ها نشون میده که حتی با گذشت زمان هم، مسئولین این کشور برای نگهداری و به روزرسانی این نماد ملیشون اهمیت زیادی قائل هستن.

معماری خیره کننده: گل ماگنولیا روی آب

یکی از چیزایی که ورزشگاه رونگرادو رو واقعاً خاص می کنه، معماری عجیب و غریب و در عین حال زیبای اونه. این طراحی فقط یه سازه نیست، یه اثر هنریه که داستان خودش رو داره.

الهام از طبیعت، شکوه در طراحی

فرض کنید ۱۶ تا طاق قوسی رو به هم وصل کردن که دور تا دور سقف ورزشگاه رو تشکیل میدن. این طاق ها جوری کنار هم قرار گرفتن که از بالا شبیه یه گل ماگنولیا به نظر میرسن! ماگنولیا هم که گل ملی کره شمالیه. واقعاً طراحی فکر شده ای داره، نه؟ این سقف فقط برای زیبایی نیست، بلکه یه کارکرد مهم هم داره. حدود ۶۰ متر از فضای درونی و ۴۰ متر از فضای بیرونی ورزشگاه رو پوشش میده که خودش یه شاهکار مهندسیه و حتی جایزه بهترین طراحی ابداعی رو از جشنواره خلاقیت های ژنو هم گرفته.

ورزشگاه رونگرادو می دی با ۱۶ طاق قوسی که شبیه گل ماگنولیا طراحی شده اند، نه تنها یک سازه عظیم، بلکه نمادی از زیبایی شناسی و مهندسی خلاقانه کره شمالی است.

امکانات و فضای داخلی بی نظیر

وقتی وارد ورزشگاه میشید، حس می کنید وارد یه شهر کوچیک شدید! این ورزشگاه ۸ طبقه داره و مساحت کلی فضای داخلیش به بیش از ۲۰۷,۰۰۰ متر مربع می رسه. برای اینکه تماشاگرها راحت باشن، ۸۰ تا گیت ورودی و خروجی، ۱۰ تا پله برقی و چند تا آسانسور توش تعبیه شده.

اینجا فقط یه زمین فوتبال نیست. داخلش پر از سالن های تمرین مختلف، اتاق های ریکاوری، یه استخر سرپوشیده، چند تا سونا، سه تا اتاق پذیرایی لوکس و کلی اتاق برای رسانه ها پیدا میشه. حتی سالن های بزرگی برای برگزاری مسابقات دو و میدانی داخل سالن هم داره. زمین فوتبال مرکزی هم ابعادی مثل ورزشگاه های معروف دنیا مثل ومبلی یا نیوکمپ داره؛ اما پیست تارتان اطراف زمین فوتبال، از همه ورزشگاه های دیگه دنیا بزرگ تره. این یعنی فضایی عالی برای برگزاری مسابقات دو و میدانی در سطح جهانی!

صحنه ای برای رویدادهای فراموش نشدنی

ورزشگاه رونگرادو می دی از همون روز افتتاحش، صحنه رویدادهای تاریخی و به یاد موندنی زیادی بوده؛ بعضی ها ورزشی و بعضی ها سیاسی، و بعضی ها هم واقعاً منحصر به فرد و دیدنی.

اولین ها و رکوردهای جهانی

اولین رویداد بزرگ اینجا که حتماً یادتونه، همون سیزدهمین جشنواره جهانی جوانان و دانشجویان در سال ۱۹۸۹ بود که با شکوه هر چه تمام تر برگزار شد. اما یکی از شگفت انگیزترین رکوردهایی که تو این ورزشگاه ثبت شده، مربوط به مسابقات کشتی «برخورد در کره» (Collision in Korea) در سال ۱۹۹۵ هست. تصور کنید، ۱۹۰,۰۰۰ تماشاگر برای دیدن این مسابقات به ورزشگاه اومدن! این عدد واقعاً باورنکردنیه و این رویداد رو به پرتماشاگرترین رویداد کشتی تاریخ تبدیل کرده.

جشنواره آریرانگ: رقص صد هزار نفر

اگر بخوایم درباره یه رویداد واقعاً خاص و منحصربه فرد صحبت کنیم، باید از «بازی های جمعی» (Mass Games) یا همون جشنواره آریرانگ در کره شمالی حرف بزنیم. این جشنواره یه جور ژیمناستیک هنری فوق العاده بزرگه که حدود ۱۰۰,۰۰۰ شرکت کننده داره! این افراد به مدت ۹۰ دقیقه حرکات آکروباتیک انجام میدن و با استفاده از کارت های رنگی، موزاییک های غول پیکری رو روی سکوها به نمایش میذارن که به عنوان عظیم ترین تصویر دنیا شناخته میشه. این جشنواره هم تو سال ۲۰۰۷ تو کتاب رکوردهای گینس به عنوان بزرگترین نمایش ژیمناستیک جهان ثبت شده. این رویداد معمولاً سالیانه تو ماه های آگوست و سپتامبر برگزار میشه و واقعاً یکی از دلایل اصلی جذب توریست به کره شمالی محسوب میشه.

رویدادهای سیاسی و ورزشی مهم

رونگرادو فقط صحنه نمایش های هنری و ورزشی نیست؛ اینجا خیلی از رویدادهای مهم سیاسی هم برگزار شده. مثلاً تو سال ۲۰۱۸، مون جائه-این، رئیس جمهور وقت کره جنوبی، تو نشست بین الکره اینجا سخنرانی کرد و در سال ۲۰۱۹ هم کیم جونگ اون میزبان شی جین پینگ، رئیس جمهور چین، برای یه نمایش بزرگ ژیمناستیک به اسم «سوسیالیسم شکست ناپذیر» شد. حتی کنسرت های سال نو میلادی هم از سال ۲۰۲۲ تو اینجا برگزار میشه.

البته که کاربری ورزشیش هم پابرجا مونده. تیم های ملی فوتبال کره شمالی و مسابقات انتخابی AFC U-23 در سال ۲۰۱۷ هم اینجا برگزار شدن. اما جدای از این ها، متاسفانه در گذشته هم رویدادهای بحث برانگیز و غیرمعمولی مثل مراسم اعدام های سیاسی هم در این مکان گزارش شده است.

در جدول زیر، چند نمونه از رویدادهای مهم ورزشگاه رونگرادو می دی رو می بینیم:

حقایق شنیدنی و جایگاه رونگرادو در میان بزرگان

حالا که با بزرگترین ورزشگاه جهان در کره شمالی حسابی آشنا شدیم، بد نیست چند تا حقیقت جالب دیگه هم درباره اش بدونیم و ببینیم تو مقایسه با بقیه غول های ورزشی دنیا چه جایگاهی داره.

رونگرادو در ترازوی مقایسه

تصور کنید ورزشگاه هایی مثل نرندرامودی در هند یا میشیگان در آمریکا که از بزرگترین های دنیا هستن. ورزشگاه رونگرادو با ظرفیت ۱۵۰,۰۰۰ نفر، حتی اینها رو هم پشت سر میذاره و با افتخار عنوان بزرگترین ورزشگاه جهان رو یدک می کشه. این ورزشگاه در زمان ساخت، بزرگترین در آسیا بود و همونطور که گفتیم، رکورد بزرگترین نمایش ژیمناستیک جهان هم به نامش ثبت شده. این فقط یه سازه نیست، یه رکورد شکنه!

بیایید با یک جدول مقایسه ای، نگاهی به سه ورزشگاه بزرگ جهان بندازیم:

نماد یک ملت

نقش نمادین این ورزشگاه کره شمالی تو وجهه بین المللی این کشور واقعاً قابل توجهه. این ورزشگاه برای خیلی ها، اولین تصویریه که از کره شمالی به ذهن میاد. یه نماد از توانایی ها، نظم و جاه طلبی های ملیشون. اینکه یه کشوری بتونه چنین سازه عظیمی رو بسازه و ازش برای رویدادهای ملی و بین المللی استفاده کنه، خودش پیام بزرگی رو به دنیا مخابره می کنه.

جالبه بدونید که نگهداری از یه همچین غولی، کار کمی نیست. آمارها نشون میده که حتی در روزهایی که رویدادی برگزار نمیشه، تعداد زیادی پرسنل مشغول نگهداری و رسیدگی به این مجموعه هستن و مصرف انرژی در روزهای رویداد هم واقعاً سرسام آوره!

نتیجه گیری: فراتر از یک سازه، نمادی زنده

در نهایت، ورزشگاه رونگرادو می دی در پیونگ یانگ، کره شمالی، فقط یک استادیوم بزرگ نیست. این سازه غول پیکر، نمادی زنده از اراده و جاه طلبی های یک کشوره که تونسته با معماری بی نظیرش، خودش رو تو لیست بزرگترین ورزشگاه جهان قرار بده. از طراحی خیره کننده اش که شبیه یه گل ماگنولیاست، تا رویدادهای تاریخی و منحصر به فردی مثل جشنواره آریرانگ، هر کدوم داستانی برای گفتن دارن.

این ورزشگاه، آینه ای از تاریخ، فرهنگ و دیدگاه های کره شمالی به جهانه و به ما نشون میده که گاهی اوقات، یه سازه بتنی و فولادی می تونه حرف های زیادی برای گفتن داشته باشه. واقعاً دیدن چنین عظمتی از نزدیک، می تونه تجربه ای فراموش نشدنی باشه.