معرفی فیلم من شیطان را دیدم (I Saw the Devil)

فیلم «من شیطان را دیدم» (I Saw the Devil) یک تریلر روان شناختی کره ای است که در سال 2010 اکران شد و خیلی زود اسمش در لیست بهترین فیلم های انتقامی و البته خشن سینما قرار گرفت. این شاهکار کیم جی-وون، مخاطب رو مستقیماً می بره وسط یه داستان انتقام جویانه نفس گیر که مرز بین شکارچی و شکارچی رو حسابی محو می کنه. اگه دنبال یه تجربه سینمایی متفاوت، عمیق و به شدت تأثیرگذار هستید، این فیلم رو باید ببینید.

«من شیطان را دیدم» فقط یه فیلم جنایی معمولی نیست، بلکه یه سفر تاریک و ترسناک به اعماق روح انسانه؛ جایی که قراره ببینیم انتقام چطور می تونه آدم رو از مسیر خودش خارج کنه و به سمت تاریکی بکشونه. این فیلم نه تنها هیجان انگیزه، بلکه به فکر آدم هم می اندازه. آماده اید تا با من وارد دنیای این فیلم بشید و ببینیم چطور شیطان توی این قصه شکل می گیره و چه بلایی سر آدم ها می آره؟

اطلاعات پایه فیلم «من شیطان را دیدم»

قبل از اینکه وارد جزئیات داستانی و تحلیل فیلم بشیم، بد نیست یه نگاهی به اطلاعات اصلی این فیلم داشته باشیم تا با سازندگان و بازیگرانش آشنا بشید.

عنوان	اطلاعات
کارگردان	کیم جی-وون
سال تولید	۲۰۱۰
کشور	کره جنوبی
ژانر	تریلر روان شناختی، جنایی، اسلشر، انتقام محور
بازیگران اصلی	چویی مین-سیک (کیونگ-چول)، لی بیونگ-هان (کیم سو-هیون)

این فیلم تو زمان اکرانش کلی جایزه و افتخار هم کسب کرد. مثلاً جایزه بهترین فیلم در جشنواره بین المللی فانتاسپورتو رو برد و تو جوایز هنری بکسانگ، بلو دراگون و گرند بل هم کلی نامزد شد و جایزه گرفت. این خودش نشون میده که با یه اثر معمولی طرف نیستیم.

هشدار اسپویل: لطفاً حواستون باشه که از این بخش به بعد، قراره وارد جزئیات داستانی و تحلیل فیلم «من شیطان را دیدم» بشیم. اگه فیلم رو ندیدید و نمی خواید داستانش براتون لو بره و هیجانش از بین بره، بهتره همین الان تماشا رو متوقف کنید و اول برید فیلم رو ببینید، بعد برگردید و این مقاله رو کامل بخونید.

«من شیطان را دیدم»؛ داستان از کجا شروع شد؟

قصه «من شیطان را دیدم» با یه صحنه به شدت شوکه کننده و تاریک شروع میشه. از همون اولش می فهمید که قرار نیست با یه فیلم رمانتیک یا کمدی طرف باشید!

آغاز کابوس: قتل نامزد سو-هیون

داستان از جایی شروع میشه که ما با کیم سو-هیون آشنا میشیم؛ یه مأمور مخفی جوان که عاشق نامزدش، جو-یئون، هست. همه چیز آرومه تا اینکه یک شب بارونی، جو-یئون تو جاده ای تاریک و خلوت، طعمه یه قاتل زنجیره ای به اسم کیونگ-چول میشه. کیونگ-چول یه آدم روان پریشه که بدون هیچ رحم و مروتی، دست به قتل های وحشیانه می زنه. صحنه قتل جو-یئون اونقدر خشن و بی رحمانه به تصویر کشیده میشه که همون اول کار دل مخاطب رو ریش می کنه و شما رو تو شوک فرو می بره. همین اتفاق وحشتناک، جرقه ای میشه برای شروع یه بازی کثیف و جنون آمیز.

تصمیمی برای انتقام: سو-هیون به جای پلیس، خودش وارد عمل می شود

وقتی سو-هیون از مرگ نامزدش باخبر میشه، دنیاش روی سرش خراب میشه. غم، خشم و حس کینه ای که تو وجودش جوونه می زنه، اونو به یه مسیر جدید هل میده. اون تصمیم می گیره به جای اینکه پرونده رو به پلیس بسپاره و منتظر عدالت قانونی بمونه، خودش آستین بالا بزنه و قاتل رو پیدا کنه. سو-هیون که خودش آموزش های امنیتی دیده، از مهارت هاش استفاده می کنه تا قاتل رو شناسایی کنه. این تصمیمش نشون میده که دیگه چیزی برای از دست دادن نداره و فقط به یه چیز فکر می کنه: انتقام.

بازی مرگبار موش و گربه: پیدا کردن قاتل و شروع شکنجه های تدریجی

اینجاست که قسمت اصلی بازی شروع میشه. سو-هیون بعد از کلی تلاش و جستجو، موفق میشه کیونگ-چول رو پیدا کنه. اما به جای اینکه همونجا کارش رو تموم کنه، یه نقشه شیطانی تر تو سرش داره. اون کیونگ-چول رو تا حد مرگ کتک می زنه و شکنجه میده، ولی نمی کشه! در عوض، یه دستگاه ردیاب کوچیک تو بدنش کار می ذاره و آزادش می کنه. هدفش چیه؟ اینکه بتونه هر وقت خواست، پیداش کنه و باز هم شکنجه اش بده. سو-هیون یه بازی موش و گربه مرگبار رو شروع می کنه؛ اون می خواد کاری کنه که کیونگ-چول طعم عذاب و ترسی رو بچشه که قربانی هاش کشیدن.

وقتی خشونت اوج می گیرد: پیامدهای غیرمنتظره انتقام بر همه

این بازی کثیف، رفته رفته از کنترل خارج میشه. سو-هیون بارها و بارها کیونگ-چول رو پیدا می کنه و شکنجه میده، اما هر بار که اون رو آزاد می کنه، کیونگ-چول با خشونت بیشتری به آدم های بی گناه حمله می کنه و خونریزی بیشتری به راه می اندازه. این چرخه خشونت، نه تنها زندگی سو-هیون و کیونگ-چول رو نابود می کنه، بلکه دامن اطرافیانشون رو هم می گیره و اون ها رو وارد یه گرداب وحشتناک می کنه. فیلم نشون میده که انتقام، یه جاده یک طرفه به سمت تاریکیه که حتی انتقام گیرنده رو هم به موجودی شبیه به هیولایی که دنبالشه، تبدیل می کنه.

عمیق تر شدن در «من شیطان را دیدم» – انتقام، آینه ای روبروی شیطان درون

فیلم «من شیطان را دیدم» فقط یه فیلم اکشن و خونریزی نیست. پشت تمام صحنه های خشن و نفس گیرش، کلی مفاهیم عمیق و فلسفی پنهان شده که آدم رو به فکر وا می داره. بیاین با هم به این جنبه های فیلم نگاه کنیم.

تم های اصلی فیلم: فراتر از یک اکشن خونین

این فیلم از تم های خیلی مهم و چالش برانگیزی استفاده می کنه که باعث میشه «من شیطان را دیدم» صرفاً یه اسلشر نباشه و حرف های زیادی برای گفتن داشته باشه.

انتقام: شمشیر دو لبه ای که انتقام جو را می درد

مهمترین تم فیلم، بی شک انتقام هست. از همون ابتدا سو-هیون هدفش فقط انتقامه، اونم به خشن ترین شکل ممکن. اما فیلم یه سؤال اساسی مطرح می کنه: وقتی برای انتقام پا تو دنیای تاریک قاتل می ذاری، آیا خودت هم به اون هیولا تبدیل نمیشی؟ نیچه یه جمله معروف داره که میگه: «هر آن کس که با هیولا می جنگد، باید بپاید که خود در این میان به هیولا مبدل نشود.» این جمله دقیقاً توصیف کننده وضعیت سو-هیون تو این فیلمه. اون برای انتقام از یه هیولا، خودش تبدیل به یه هیولای بی رحم تر میشه، هیولایی که دیگه هیچ چیزی براش مهم نیست جز درد کشیدن اون قاتل.

تنازع خیر و شر / انسانیت در برابر حیوانیت

فیلم مدام مرزهای بین خیر و شر رو جابجا می کنه. اولش کیونگ-چول یه شر مطلق به نظر میاد، ولی وقتی سو-هیون شروع به انتقام گیری می کنه، دیگه اونقدر هم مطمئن نیستیم که کی طرف خوب داستانه. آیا سو-هیون که اینقدر وحشیانه عمل می کنه، هنوز یه انسانه یا به حیوانی وحشی تبدیل شده؟ این تم به ما نشون میده که چطور خشونت می تونه انسانیت رو از بین ببره و آدم رو به موجودی بی رحم تبدیل کنه.

روان شناسی قاتل زنجیره ای و سکوت معنی دار فیلم

برخلاف خیلی از فیلم های دیگه که سعی می کنن گذشته قاتل رو نشون بدن و بگن چرا به این روز افتاده، «من شیطان را دیدم» این کار رو نمی کنه. ما از گذشته کیونگ-چول، قاتل فیلم، چیز زیادی نمی دونیم. نمی فهمیم چرا اینقدر خشن و روان پریشه. بعضی ها اینو ضعف فیلمنامه میدونن، ولی من فکر می کنم این یه انتخاب هنری هوشمندانه ست. کارگردان نمی خواد به قاتل یه وجه انسانی بده یا اعمالش رو توجیه کنه. اون کیونگ-چول رو مثل یه شر مطلق و بی پایان به ما نشون میده تا تمام تمرکز فیلم روی سفر تاریک انتقام جو باشه و اینکه چطور خشونت، هر انسانی رو به سمت جنون می کشه.

پیامدهای خشونت: چرخه بی پایان نابودی

فیلم به خوبی نشون میده که خشونت مثل یه ویروسه که همه چیز رو آلوده می کنه. نه تنها روی قربانی ها و انتقام جو تاثیر می ذاره، بلکه خانواده ها و اطرافیانشون رو هم به این منجلاب می کشه. هر شکنجه ای که سو-هیون به کیونگ-چول میده، یه جورایی داره زندگی خودش و نزدیکانش رو هم بیشتر خراب می کنه. فیلم نشون میده که خشونت، فقط خشونت بیشتر به بار میاره و هیچ وقت نتیجه خوبی نداره.

این فیلم به مخاطب خودش نشون می ده که خشونت مثل یه ویروسه که همه چیز رو آلوده می کنه و انتقام، جاده ای یک طرفه به سمت تاریکیه که حتی انتقام گیرنده رو هم به موجودی شبیه به هیولایی که دنبالشه، تبدیل می کنه.

کاراکترها: از فرشته تا هیولا

شخصیت پردازی تو «من شیطان را دیدم» به شدت قویه و بازیگرها هم کارشون رو بی نظیر انجام دادن.

کیونگ-چول (قاتل): آیا او واقعاً شیطان است؟

چویی مین-سیک تو نقش کیونگ-چول کولاک کرده. اون یه قاتل بی رحم و بی احساسه که از کشتن و شکنجه دادن لذت می بره. هیچ پشیمونی تو وجودش نیست و انگار واقعاً یه آدم دیگه نیست، یه شیطان به تمام معناست. رفتارهای روان پریشانه و سردش آدم رو وحشت زده می کنه. فیلم نشون میده که چقدر یه انسان می تونه بی رحم و خالی از احساس باشه. تو همون صحنه ابتدایی فیلم و اون لبخند سردی که رو صورتش میاد، ما می فهمیم که با چه جور آدمی طرفیم.

کیم سو-هیون (انتقام جو): وقتی قهرمان خودش شیطان می شود

لی بیونگ-هان هم تو نقش کیم سو-هیون فوق العاده ست. اون اول یه آدم عاشق و مهربونه، ولی وقتی نامزدش رو از دست میده، وارد مسیری میشه که هیچ راه برگشتی نداره. سو-هیون رفته رفته با هر شکنجه ای که به کیونگ-چول میده، یه تیکه از انسانیت خودش رو از دست میده. اون تبدیل به موجودی خالی از احساس میشه که هدفش فقط نابودیه. صورت بی احساس و چشم های سردش بعد از هر بار انتقام، گواهی بر این تبدیل شدنه. فیلم با ظرافت نشون میده که چطور یه آدم عادی می تونه تو شرایط سخت، به سمت تاریکی کشیده بشه و خودش تبدیل به چیزی بشه که ازش متنفره.

نقش پلیس و عدالت: وقتی قانون ناکارآمد است

یکی از نکاتی که تو فیلم برجسته میشه، ناکارآمدی سیستم قضایی و پلیس در مواجهه با چنین جنایاتیه. پدرزن سو-هیون خودش یه پلیس کارآزموده ست، ولی با این حال سو-هیون تصمیم می گیره خودش وارد عمل بشه. فیلم نشون میده که گاهی اوقات، وقتی قانون نمی تونه عدالت رو برقرار کنه، افراد به سمت انتقام شخصی و خونریزی کشیده میشن. این موضوعیه که تو خیلی از فیلم های کره ای دیده میشه و این حس رو به مخاطب میده که تو این سیستم ها، گاهی باید خودت حق خودت رو بگیری.

کارگردانی و قاب بندی های بی رحمانه کیم جی-وون

کیم جی-وون، کارگردان این فیلم، استادی بی چون و چرا در به تصویر کشیدن خشونته. سبک بصری فیلم «من شیطان را دیدم» به شدت تاریک و سنگینه.

• فضاسازی: فیلم پر از صحنه هاییه که تاریکی، بارون و برف توشون نقش مهمی داره. این عناصر طبیعی، یه اتمسفر سرد و وهم آلود ایجاد می کنن که حس تنهایی و ناامیدی رو به مخاطب منتقل می کنه.
• نمایش خشونت: کیم جی-وون از نشون دادن خشونت ابایی نداره. صحنه های قتل و شکنجه به شدت گرافیکی و بی رحمانه ان. اما این خشونت فقط برای شوک دادن نیست، بلکه بخشی از پیامه. اون می خواد تاثیر مخرب خشونت رو به بهترین شکل ممکن نشون بده.
• سکانس های برجسته: سکانس ابتدایی فیلم که قتل جو-یئون رو نشون میده، یا صحنه های شکنجه کیونگ-چول توسط سو-هیون، همگی به شدت تاثیرگذارن و برای مدت ها تو ذهن آدم می مونن. کارگردان با نورپردازی های خاص و استفاده از رنگ های تیره، حس خفقان و وحشت رو دوچندان می کنه.

بازیگری بی نظیر: چویی مین-سیک و لی بیونگ-هان

یکی از دلایلی که «من شیطان را دیدم» اینقدر قویه، بازی های درخشان چویی مین-سیک و لی بیونگ-هان هست.

• چویی مین-سیک (کیونگ-چول): چویی مین-سیک که قبلاً هم با فیلم هایی مثل «اولد بوی» ثابت کرده بود چقدر بازیگر تواناییه، تو این فیلم یه بار دیگه اوج هنرش رو نشون میده. اون نقش یه قاتل روان پریش رو به قدری باورپذیر بازی می کنه که آدم رو از خودش می ترسونه. نگاه های سرد و لبخندهای شیطانی اش تو ذهن مخاطب حک میشه.
• لی بیونگ-هان (کیم سو-هیون): لی بیونگ-هان هم تو نقش سو-هیون یه تحول شخصیتی باورپذیر رو به نمایش می ذاره. اون از یه آدم معمولی و عاشق پیشه، به یه انتقام جوی بی رحم تبدیل میشه. شما می تونید تمام خشم، غم و پوچی رو تو نگاه و حرکاتش ببینید. تقابل این دو بازیگر بزرگ، یکی از نقاط قوت اصلی فیلمه که باعث میشه داستان جذاب تر و عمیق تر بشه.

«من شیطان را دیدم» در کنار بزرگان ژانر

خیلی ها «من شیطان را دیدم» رو با فیلم های بزرگ دیگه ای تو ژانر جنایی و انتقامی مقایسه می کنن.

• «خاطرات قتل» (Memories of Murder): این فیلم هم یکی از شاهکارهای سینمای کره تو ژانر جناییه که بونگ جون-هو کارگردانیش کرده. «خاطرات قتل» بیشتر روی معمای پلیسی و پیدا کردن قاتل تمرکز داره، ولی «من شیطان را دیدم» از همون اول قاتل رو نشون میده و تمرکزش روی چرخه انتقامه.
• «اولد بوی» (Oldboy): این فیلم هم یه اثر انتقامی دیگه ست که خشونت زیادی داره و چویی مین-سیک هم توش بازی کرده. «اولد بوی» بیشتر روی جنبه های روان شناختی و معمایی تمرکز می کنه، در حالی که «من شیطان را دیدم» خشن تر و مستقیم تر عمل می کنه.
• «هفت» (Se7en): فیلم دیوید فینچر هم یه تریلر جنایی تاریک و پر از خشونته. شباهت «من شیطان را دیدم» با «هفت» تو فضای سنگین و تاریک و نمایش بی رحمانه جنایت هاست، اما «من شیطان را دیدم» پا رو فراتر می ذاره و وارد دنیای انتقام شخصی میشه.

«من شیطان را دیدم» با اینکه شباهت هایی به این فیلم ها داره، ولی جایگاه خاص خودش رو داره. این فیلم جسارت بیشتری تو نمایش خشونت داره و به طور مستقیم به این می پردازه که انتقام چطور می تونه آدم رو از انسانیت دور کنه و خودش به یه شیطان تبدیل بشه.

نمادها و موتیف ها: رمزگشایی از پیام های پنهان

تو «من شیطان را دیدم» از نمادها و موتیف های مختلفی استفاده شده که به عمق معنایی فیلم اضافه می کنه.

• بال های سفید: شاید عجیب به نظر برسه، ولی رو آینه ماشین کیونگ-چول یه جفت بال سفید هست. این می تونه نمادی از «فرشته سقوط کرده» باشه؛ شیطانی که زمانی فرشته بوده. با اینکه فیلم خیلی به گذشته کیونگ-چول نمی پردازه، ولی این نماد می تونه نشون بده که اون چطور به این موجود بی رحم تبدیل شده. این بال ها همچنین می تونن هشداری باشن برای قربانیانش.
• رنگ ها: فیلم بیشتر با رنگ های تیره و سرد مثل آبی، خاکستری و سیاه سروکار داره که فضای خفقان آور و ناامیدکننده رو نشون میده. رنگ قرمز خون هم که به وفور دیده میشه و خشونت بی حدوحصر رو فریاد می زنه.
• آب و باران: تو صحنه های مهم و خشن فیلم، بارون و آب نقش پررنگی دارن. مثلاً صحنه اولیه قتل جو-یئون تو یه شب بارونی اتفاق میفته. آب می تونه نماد پاک سازی باشه، ولی تو این فیلم بیشتر حس غم و اندوه و ناپاکی رو به آدم منتقل می کنه.

«من شیطان را دیدم»؛ نقاط قوت و ضعف از نگاهی دیگر

مثل هر فیلم دیگه ای، «من شیطان را دیدم» هم نقاط قوت و ضعفی داره که بد نیست بهشون اشاره کنیم.

نقاط قوت: چرا این فیلم رو باید دید؟

«من شیطان را دیدم» به چند دلیل واقعاً یه اثر دیدنی و قویه:

1. کارگردانی بی نظیر: کیم جی-وون تو این فیلم نشون میده که یه استاد واقعی تو به تصویر کشیدن داستان های تاریکه. قاب بندی ها، ریتم و فضاسازی فیلم بی نقصن و شما رو کامل تو خودش غرق می کنه.
2. بازیگری قدرتمند: بازی های چویی مین-سیک و لی بیونگ-هان فوق العاده ست. شیمی بین این دو بازیگر و نمایش تحول شخصیت ها، فیلم رو به یه سطح دیگه می بره.
3. پرداختن به تم های عمیق: فیلم فقط به خشونت نمی پردازه. مفاهیمی مثل انتقام، انسانیت، شر و عدالت رو به چالش می کشه و آدم رو به فکر وا می داره.
4. ریتم نفس گیر و هیجانی: از همون اول تا آخر فیلم، ریتم تند و پرهیجانه. هر لحظه منتظر اتفاق جدیدی هستید و فیلم نفس مخاطب رو بند میاره.
5. جسارت در نمایش خشونت: با اینکه خشونت فیلم برای بعضی ها ممکنه آزاردهنده باشه، ولی این جسارت کارگردان تو نشون دادن واقعیت های تلخ، قابل تحسینه و به پیام فیلم قدرت بیشتری میده.

نقاط ضعف: بحث برانگیز بودن خشونت و شخصیت پردازی قاتل

البته، این فیلم بدون ضعف هم نیست:

• میزان خشونت: یکی از بزرگترین بحث ها درباره «من شیطان را دیدم»، میزان خشونت گرافیکی و بی رحمانه اونه. صحنه هایی هستن که برای هر کسی قابل تحمل نیستن و ممکنه بعضی از مخاطبان رو اذیت کنه. این موضوع فیلم رو برای همه مناسب نمی کنه.
• شخصیت پردازی قاتل: بعضی منتقدها معتقدن شخصیت کیونگ-چول (قاتل) اونقدر که باید عمیق نیست و به گذشته و دلایل روان پریشی اش کمتر پرداخته شده. این باعث میشه اون صرفاً یه نماد از شر مطلق باشه تا یه شخصیت کاملاً پرداخت شده. اما همونطور که قبل تر گفتم، این شاید یه انتخاب عمدی از طرف کارگردان باشه تا تمرکز اصلی روی تحول و سقوط اخلاقی انتقام جو باشه. انگار کارگردان می خواسته بگه این شر از اول بوده و قرار نیست بفهمیم چرا اینطوری شده، مهم اینه که حالا چطور باهاش مقابله می شه.

تجربه تماشا و چطور فیلم رو ببینیم؟

اگر قصد تماشای فیلم «من شیطان را دیدم» رو دارید، لازمه چند تا نکته رو بدونید و بعد ببینیم چطور می تونید این فیلم رو پیدا و تماشا کنید.

هشدارهای محتوایی: این فیلم برای همه نیست!

قبل از تماشای فیلم «من شیطان را دیدم»، باید خیلی جدی بهتون هشدار بدم که این فیلم حاوی صحنه هایی از خشونت بسیار شدید، گرافیکی، آزار جسمی و جنسی، و خونریزیه. این صحنه ها ممکنه برای خیلی ها آزاردهنده، تکان دهنده و غیرقابل تحمل باشن. اگه به فیلم های این چنینی علاقه ندارید یا تحمل دیدن صحنه های خشن رو ندارید، این فیلم رو بهتون توصیه نمی کنم. «من شیطان را دیدم» یه تجربه سینمایی سنگین و نفس گیره که نیاز به آمادگی روحی داره.

پلتفرم های تماشا: چطور «من شیطان را دیدم» رو پیدا کنیم؟

خوشبختانه، فیلم «من شیطان را دیدم» به خاطر شهرتش، تو پلتفرم های جهانی زیادی در دسترس هست. بسته به اینکه تو کدوم کشور زندگی می کنید، ممکنه بتونید از طریق سرویس های زیر این فیلم رو پیدا کنید:

• Amazon Prime Video: این فیلم معمولاً برای خرید یا اجاره تو آمازون پرایم ویدیو موجوده. گاهی وقتا ممکنه با اشتراک های خاصی مثل AMC+ هم بتونید اون رو تماشا کنید.
• Apple TV: می تونید این فیلم رو از طریق Apple TV هم خریداری یا اجاره کنید و روی دستگاه های اپل تماشا کنید.
• Google Play Movies & TV / YouTube Movies: این پلتفرم ها هم معمولاً فیلم های جدید و قدیمی رو برای خرید و اجاره ارائه میدن و ممکنه «من شیطان را دیدم» رو هم اونجا پیدا کنید.
• Vudu / FandangoNow: این سرویس ها هم تو بعضی کشورها محبوب هستن و فیلم های زیادی رو برای استریم ارائه میدن.

بهترین کار اینه که اسم فیلم رو تو پلتفرم های استریمینگ محبوب کشور خودتون سرچ کنید تا ببینید کجا موجوده. حتماً قبل از خرید یا اجاره، مشخصات فیلم رو چک کنید تا از نسخه درست و کامل اون مطمئن بشید.

نتیجه گیری: پایانی بر یک کابوس تمام نشدنی

«من شیطان را دیدم» (I Saw the Devil) فراتر از یک تریلر جنایی ساده ست. این فیلم یه کنکاش عمیق و بی رحمانه تو مفهوم انتقام و تاثیر مخرب اون روی روان انسانه. کیم جی-وون با کارگردانی دقیق و بدون تعلل، به همراه بازی های درخشان چویی مین-سیک و لی بیونگ-هان، اثری خلق کرده که بیننده رو تو یک وضعیت نامتعادل و ناخوشایند قرار میده و تا مدت ها بعد از تماشا هم ولش نمی کنه.

این فیلم به ما نشون میده که چطور یه انسان می تونه برای رسیدن به عدالت شخصی، خودش به همون هیولایی تبدیل بشه که ازش متنفره. خط بین خیر و شر، قاتل و قربانی، و انسانیت و حیوانیت تو این فیلم به شدت محو میشه و شما رو به چالش می کشه که به مفهوم واقعی عدالت و پیامدهای خشونت فکر کنید. «من شیطان را دیدم» یه تجربه سینمایی چالش برانگیز و تاثیرگذاره که برای دوستداران سینمای کره جنوبی و فیلم های جنایی-روان شناختی عمیق، یه انتخاب عالیه. اگه جرئت و آمادگی روحی دیدن یه اثر تاریک و بی پروا رو دارید، این فیلم رو از دست ندید.