خلاصه کتاب روانشناسی و یوگا ( نویسنده ماریانا کاپلان )

کتاب روانشناسی و یوگا اثر ماریانا کاپلان، نگاهی عمیق و کاربردی به پیوند ذهن و بدن برای رسیدن به سلامت روان و جسم جامع داره. این کتاب به شما نشون می ده که چطور این دو حوزه می تونن با هم کار کنن تا حال روحی و جسمی بهتری داشته باشید.

تاحالا شده فکر کنید چطور میشه همزمان هم روی جسم تون کار کنید و هم روی ذهن تون؟ در دنیای پرچالش امروز، خیلی ها دنبال راهی هستن که آرامش بیشتری داشته باشن و بتونن با استرس ها و اضطراب ها کنار بیان. شاید یوگا رو به عنوان یه راهکار جسمی می شناسید و روانشناسی رو هم به عنوان یه ابزار برای بهبود روح و روان. اما ماریانا کاپلان، نویسنده خلاق و باتجربه کتاب روانشناسی و یوگا، پا رو فراتر گذاشته و نشون داده که این دو تا چطور می تونن مکمل هم باشن و یه مسیر جدید و جامع برای سلامت واقعی باز کنن.

این کتاب یه جورایی پلیه بین حکمت شرقی و دانش غربی، یعنی تلفیق یوگا با تمام ابعادش و روانشناسی مدرن. کاپلان که خودش هم مربی یوگا و هم روان درمانگره، تجربیات شخصی، تحقیقات علمی و یافته های بالینی خودش رو توی این اثر بی نظیر آورده تا به ما یاد بده چطور می تونیم از قدرت ذهن و جسم مون برای غلبه بر مشکلات و رسیدن به یه زندگی آگاهانه تر استفاده کنیم. هدف اصلی اینه که با خوندن این خلاصه، یه دید روشن و عمیق از ایده های اصلی کتاب پیدا کنید و حتی اگه وقت ندارید کل کتاب رو بخونید، بتونید از آموزه های مهمش تو زندگی روزمره یا حتی حرفه ای تون استفاده کنید.

تولد یک حوزه – پلی بین دانش کهن و روانشناسی مدرن

سال هاست که ذهن و جسم رو جدا از هم می دونستیم. یوگا رو برای سلامتی بدن انجام می دادیم و روانشناسی رو برای حل مشکلات ذهنی. اما ماریانا کاپلان تو کتابش، روانشناسی و یوگا، این دیوار رو برمی داره و نشون می ده که این دو حوزه چطور می تونن دست در دست هم، یه مسیر جدید برای سلامت و آگاهی خلق کنن. یه جورایی می خواد بگه اگه دنبال سلامت جامع هستید، نمی تونید یکی رو بیخیال بشید و فقط به اون یکی بچسبید.

یوگا، گستره ای بی پایان؛ روان، کرانه ای بی انتها

یوگا فقط به معنی حرکات کششی نیست؛ خیلی فراتر از آساناها یا همون حرکات فیزیکیه که معمولا توی باشگاه ها می بینیم. ریشه های یوگا برمی گرده به فلسفه های معنوی و باستانی شرق که هدفش رسیدن به خودشناسی و اتحاد با کائنات بوده. یوگا راهی برای آرامش ذهن، کنترل تنفس و رسیدن به یه وضعیت عمیق تر از آگاهی رو نشون می ده. از اون طرف، روانشناسی هم مثل یه دریای بی انتهاست که سعی می کنه پیچیدگی های ذهن انسان رو درک کنه و به ما کمک کنه با مشکلات روانی مون کنار بیایم. کاپلان می گه حالا وقتشه که این دو تا رو با هم ترکیب کنیم. یوگا می تونه به روانشناسی کمک کنه تا جنبه های جسمی و حسی تجربه انسان رو بیشتر در نظر بگیره و روانشناسی هم می تونه به یوگا عمق بیشتری بده تا از یک تمرین صرفاً جسمی، به یک ابزار قدرتمند برای درمان و تحول روحی تبدیل بشه.

چرا یوگا به روانشناسی نیاز دارد؟ (فراتر از آساناها)

ممکنه شما هم مثل خیلی ها فکر کنید که یوگا به تنهایی برای همه چیز کافیه. اما واقعیت اینه که یوگای صرفاً فیزیکی، هرچند که برای جسم مفیده، همیشه نمی تونه از پس مشکلات عمیق روانی مثل تروماهای پیچیده یا اختلالات روحی بربیاد. کاپلان تاکید می کنه که مربی های یوگا باید دانش کافی از روانشناسی داشته باشن. چرا؟ چون شاگرداشون ممکنه حین تمرین با احساسات سرکوب شده یا تروماهای قدیمی روبه رو بشن. اگه مربی ندونه چطور با این موقعیت ها برخورد کنه، نه تنها کمکی نکرده، بلکه ممکنه وضعیت رو بدتر هم بکنه. لازمه مربی ها بتونن یه فضای امن روانی ایجاد کنن، نشانه های مشکلات روانی رو تشخیص بدن و اگه لازمه، شاگرداشون رو به روانشناس ارجاع بدن.

یه مفهوم مهم که کاپلان مطرح می کنه، «دور زدن معنویت» یا Spiritual Bypassing هست. این یعنی وقتی افراد به جای اینکه مستقیماً با مشکلات روانی و عاطفی خودشون روبه رو بشن، با چسبیدن صرف به تمرینات معنوی یا یوگا، از اون ها فرار می کنن. یوگا می تونه یه ابزار عالی باشه، اما اگه جایگزین کار روی ریشه های مشکلات روانی بشه، تبدیل به یه راه فرار میشه. روانشناسی کمک می کنه تا این مسائل رو ریشه ای حل کنیم و یوگا اون وقت می تونه مسیر بهبودی رو هموارتر کنه.

چرا روانشناسی به یوگا نیاز دارد؟ (قدرت جسم در درمان روان)

از طرف دیگه، روانشناسی هم تنها با حرف زدن و تحلیل کردن، همیشه نمی تونه تمام گره های روانی رو باز کنه. خیلی از مشکلات روانی، ردپایی توی بدن ما دارن. استرس، اضطراب، تروما؛ همه این ها فقط توی ذهن نیستن، بلکه توی جسم ما هم خودشون رو نشون می دن. اینجا یوگا وارد میشه. ابزارهایی مثل تمرین های تنفسی (پرانایاما)، حرکات بدنی (آساناها) و مدیتیشن می تونن به روان درمانگرها کمک کنن تا رویکردهای درمانی خودشون رو قوی تر کنن.

یوگا به عنوان یک درمان مکمل خیلی موثره؛ می تونه استرس رو کم کنه، اضطراب رو کنترل کنه، به بهبود افسردگی کمک کنه و مهم تر از همه، باعث تنظیم بهتر هیجانات بشه. وقتی توی اتاق درمان از ابزارهای یوگا استفاده می کنیم، به بیماران کمک می کنیم دوباره با بدن خودشون ارتباط برقرار کنن، احساساتشون رو توی جسمشون حس کنن و این حس ها رو بدون قضاوت مشاهده کنن. این ارتباط مجدد با بدن، یه بخش حیاتی از فرآیند درمانه که روانشناسی به تنهایی گاهی اوقات ازش غافل می شه. یوگا یه جورایی به ما یاد می ده که چطور توی بدن مون زندگی کنیم و ازش به عنوان یه منبع قدرت و خودشناسی استفاده کنیم.

روانشناسی به عنوان معنویت جدید غربی

در سال های اخیر، روانشناسی هم تغییرات زیادی کرده و از یه علم صرفاً تحلیلی، به سمت رویکردهای جامع تر حرکت کرده. روانشناسی فراشخصی، روانشناسی یکپارچه و رویکردهای مبتنی بر ذهن آگاهی، همه نشون دهنده این هستن که روانشناسی غربی کم کم داره به ابعاد معنوی و جسمانی انسان بیشتر توجه می کنه. کاپلان معتقده که این تغییرات، نشونه اینه که روانشناسی داره راهی رو می ره که یوگا سال ها پیش رفته. حالا دیگه هدف فقط درمان بیماری ها نیست، بلکه رسیدن به یه سلامت جامع و پذیرش تمامیت وجود انسان، از جسم تا روح. این رویکردهای جدید، پلی می سازن بین علم و معنویت، جایی که یوگا می تونه نقش پررنگی داشته باشه.

آرام کردن روان از طریق جسم – علم و ابزارهای نوین

اگه فکر می کنید یوگا فقط برای انعطاف پذیریه، سخت در اشتباهید! ماریانا کاپلان تو کتابش توضیح می ده که یوگا چطور با علم روز دنیا، به خصوص علم مغز و اعصاب، همسو میشه و می تونه یه ابزار قدرتمند برای آرام کردن روان ما باشه. این بخش از کتاب یه جورایی علمی تر میشه، اما کاپلان با زبانی ساده و ملموس، مفاهیم رو توضیح می ده تا همه متوجه بشن.

یوگا، علم و مغز: توانمندسازی از طریق نوروپلاستیسیته

تاحالا اسم نوروپلاستیسیته به گوش تون خورده؟ اگه نه، باید بگم این یه کشف فوق العاده تو علم مغزه. نوروپلاستیسیته یعنی مغز ما می تونه خودش رو تغییر بده، مسیرهای عصبی جدید بسازه و حتی بخش هایی که آسیب دیدن رو ترمیم کنه. یعنی شما می تونید مغزتون رو مثل یه ماهیچه ورزیده کنید و شکل بدید!

ماریانا کاپلان توضیح می ده که یوگا چطور مثل یه کاتالیزور برای نوروپلاستیسیته عمل می کنه. وقتی یوگا می کنیم، بخش هایی از مغز که مسئول تنظیم هیجانات (مثل آمیگدال) و تصمیم گیری (قشر پیش پیشانی) هستن، تقویت می شن. سیستم عصبی خودمختار ما هم که مسئول واکنش های استرس و آرامشه، تنظیم میشه. تحقیقات علمی نشون داده که تمرینات یوگا می تونه حجم ماده خاکستری مغز رو افزایش بده، اتصالات عصبی رو قوی تر کنه و حتی به بهبود علائم اضطراب و افسردگی کمک کنه. پس یوگا فقط حرکت نیست، یه جور تمرین برای مغز شماست تا انعطاف پذیرتر و قوی تر بشه.

یوگا فقط برای انعطاف بدنی نیست، بلکه یک تمرین قدرتمند برای بازسازی و تقویت مغز از طریق نوروپلاستیسیته است.

روانشناسی سوماتیک: تغییردهنده بازی در درمان

یکی از مهم ترین مفاهیمی که کاپلان تو کتابش معرفی می کنه، روانشناسی سوماتیک (Somatics) هست. سوماتیک به زبان ساده یعنی، بدن شما فقط یه جسم نیست که از بیرون بهش نگاه کنیم؛ بلکه یه موجود زنده است که از درون، یعنی از طریق احساسات و تجربه های شخصی تون، اون رو درک می کنید. توماس هانا، از پیشگامان این حوزه، می گه سوما به معنی بدن نیست. بلکه به معنی من، به صورت جسمی نیز وجود دارد است. یعنی سوما، تجربه زندگی در بدن از دیدگاه اول شخصه.

رویکردهای سوماتیک مثل تجربه درمانی سوماتیک یا روان درمانی حسی-حرکتی، به جای اینکه فقط روی افکار و احساسات تمرکز کنن، به حس های جسمانی و الگوهای حرکتی بدن هم توجه می کنن. این رویکردها به ما کمک می کنن تا بفهمیم چطور تروماها و استرس ها توی بدن مون ذخیره می شن و چطور می تونیم با آگاهی از این حس ها، اون ها رو رها کنیم. دیدگاه تانتریک هم که کاپلان بهش اشاره می کنه، بدن رو بستری برای تحول و شادی می دونه. یعنی بدن شما یه معبد زنده است که می تونه شما رو به سمت خودشناسی و رهایی هدایت کنه. روانشناسی سوماتیک بازی رو تغییر می ده چون به ما یادآوری می کنه که جسم و روان جدایی ناپذیرن و درمان واقعی وقتی اتفاق می افته که هر دو با هم مورد توجه قرار بگیرن.

غلبه بر آسیب روانی (تروما) با استفاده از یوگا و سوماتیک

تروما، فقط یه اتفاق بد تو گذشته نیست؛ یه زخمه که می تونه سال ها توی جسم و ذهن ما باقی بمونه و زندگی مون رو تحت تاثیر قرار بده. ماریانا کاپلان توضیح می ده که تروماهای رشدی (که تو دوران کودکی اتفاق می افتن) و تروماهای پیچیده (که مدت ها طول می کشن) چطور می تونن سیستم عصبی ما رو از تعادل خارج کنن و باعث بشن همیشه حس ناامنی و اضطراب داشته باشیم.

اینجاست که ترکیب یوگا و رویکردهای سوماتیک مثل یه ناجی عمل می کنه. این روش ها به ما کمک می کنن سیستم عصبی مون رو تنظیم کنیم، یعنی از حالت جنگ یا گریز به حالت آرامش و اتصال برگردیم. با تمرینات یوگا و سوماتیک، می تونیم با حس های بدنی مرتبط با تروما در تماس باشیم، بدون اینکه غرق در اون ها بشیم. این یعنی یاد می گیریم چطور به بدن مون گوش بدیم و بهش اجازه بدیم تروماهای ذخیره شده رو پردازش و رها کنه. کاپلان تاکید می کنه که ایجاد امنیت روانشناختی توی این تمرینات خیلی مهمه. یعنی محیطی امن و حمایت کننده فراهم بشه تا فرد بتونه با احساساتش روبه رو بشه، بدون اینکه حس خطر یا قضاوت داشته باشه. این رویکرد به ما کمک می کنه تا از قربانی بودن تروما فاصله بگیریم و به سمت بازپروری و توانمندسازی خودمون حرکت کنیم.

روش ها، ابزارها و تمرینات کاربردی (جعبه ابزار یوگا و روانشناسی)

تا اینجا حسابی با فلسفه و علم پشت یوگا و روانشناسی آشنا شدیم. حالا وقتشه که بریم سراغ بخش عملی قضیه. ماریانا کاپلان تو این قسمت از کتابش، مثل یه جعبه ابزار کامل، ابزارهای کاربردی و تمرینات گام به گامی رو معرفی می کنه که هم مربی های یوگا می تونن ازش استفاده کنن و هم هر کسی که دنبال خودشناسی و بهبود حال روحی و جسمیشه.

اصول کلیدی برای ایجاد امنیت روانشناختی در تمرینات

اول از همه، قبل از هر تمرینی، مهم ترین چیز امنیت روانشناختیه. این یعنی فضایی رو فراهم کنیم که هم خودمون و هم بقیه حس کنن امنن و می تونن با خیال راحت خودشون باشن. برای مربی ها و درمانگرها، این یعنی:

• احترام به مرزها: همیشه از شاگردها بپرسیم که چقدر مایلن وارد یه پوزیشن یا حس بشن و هرگز اون ها رو مجبور به کاری نکنیم.
• پذیرش تجربه فردی: هر کسی تجربه متفاوتی از یوگا یا درمان داره. نباید قضاوت کنیم و باید به هر تجربه با احترام نگاه کنیم.
• زبان حمایت کننده: استفاده از کلماتی که حس آرامش و پشتیبانی رو منتقل می کنه، نه کلماتی که استرس یا فشار ایجاد می کنه.
• توجه به نشانه های بدن: یاد بگیریم چطور نشانه های استرس یا ناراحتی رو توی بدن شاگردامون تشخیص بدیم و سریع واکنش نشون بدیم.

این اصول، یه بستر مطمئن می سازه تا کار روی آسیب های روانی و احساسی، به بهترین شکل پیش بره.

معرفی روش های ترکیبی کاربردی

حالا بریم سراغ چند تا از این روش ها که کاپلان معرفی می کنه:

این تمرینات کمک می کنن تا بین ذهن و بدن تون یه ارتباط عمیق تر برقرار کنید و احساساتتون رو بهتر درک و مدیریت کنید:

1. یادگیری درک هیجانات درون بدن (Body Scan): این تمرین به ما یاد می ده که چطور با دقت به تمام حس های بدن مون از سر تا پا توجه کنیم. هدف این نیست که چیزی رو تغییر بدیم، بلکه فقط مشاهده کنیم که چه حس هایی تو کدوم قسمت های بدن مون وجود دارن. مثلاً ممکنه تو شکم مون یه حس سنگینی داشته باشیم، یا تو شونه هامون کشیدگی. این تمرین کمک می کنه تا متوجه بشیم هیجانات چطور توی جسم ما خودشون رو نشون می دن.
2. پیگیری احساس در بدن (Tracking Sensation): بعد از Body Scan، این مرحله عمیق تر میشه. اینجا یاد می گیریم چطور یه حس خاص (مثلاً اضطراب یا شادی) رو توی بدن مون پیگیری کنیم. این حس از کجا شروع می شه؟ به کجا می ره؟ چه تغییراتی توش اتفاق می افته؟ هدف اینه که بدون قضاوت و چسبیدن به حس، فقط اون رو مشاهده کنیم و اجازه بدیم جریان پیدا کنه.
3. تأمین منابع (Resourcing): این روش به معنی پیدا کردن پناهگاه های درونیه. یعنی وقتی با احساسات سخت روبه رو میشیم، بتونیم به یه جای امن درونی برگردیم. این می تونه یه خاطره خوب، یه تصویر دلخواه، یه حس قوی تو بدن (مثل حس قدرت تو دست ها) یا حتی یادآوری یه آدم حامی باشه. این منابع به ما کمک می کنن تا توی لحظات سخت، حس امنیت و آرامش رو تجربه کنیم.
4. تیتراسیون (Titration): این کلمه از شیمی میاد و به معنی اضافه کردن کم کم و کنترل شده یه چیزه. تو روانشناسی سوماتیک، یعنی وقتی داریم روی یه تروما یا احساس سخت کار می کنیم، کم کم و ذره ذره باهاش روبه رو بشیم. مثلاً اگه یه خاطره خیلی دردناک داریم، فقط یه بخش کوچیکش رو به یاد بیاریم و بعد برگردیم به منبع امن مون. این روش باعث میشه سیستم عصبی مون شوکه نشه و بتونیم بهتر اون حس رو پردازش کنیم.
5. آونگ (Pendulation): این روش تکمیل کننده تیتراسیونه. مثل یه پاندول ساعت، بین حس سخت و منبع امن مون نوسان می کنیم. مثلاً کمی به حس اضطراب توجه می کنیم، بعد برمی گردیم به حس آرامش تو بدن مون (که یه منبعه)، بعد دوباره کمی به اضطراب برمی گردیم. این نوسان کمک می کنه سیستم عصبی یاد بگیره چطور بین هیجانات سخت و آرامش حرکت کنه و تعادلش رو پیدا کنه.
6. گفتن بله به خیر: این یعنی پذیرش مرزها و انتخاب های فردی. هم برای خودمون و هم برای دیگران. وقتی می گیم نه به چیزی که نمی خوایم، در واقع داریم به خودمون و مرزهای سالم مون بله می گیم. این تمرین به ما کمک می کنه تا قدرت انتخاب مون رو پس بگیریم و از خودمون محافظت کنیم.

روش یوگا و روان: ده مرحله برای تجسم سوماتیک در آسانا

کاپلان یه روش ده مرحله ای رو معرفی می کنه که کمک می کنه آگاهی بدنی و روانشناختی رو توی تمرینات یوگا ادغام کنیم. این مراحل، یه راهنمای گام به گام برای اینه که چطور آساناها رو نه فقط به عنوان یه حرکت فیزیکی، بلکه به عنوان یه فرصت برای کشف درون و شفای روان انجام بدیم. این روش به ما کمک می کنه تا هر حرکت رو با نیت، آگاهی کامل به حس های بدنی و ارتباط با احساسات مون انجام بدیم تا تاثیر عمیق تری روی ذهن و روان مون داشته باشه.

اینکه ماریانا کاپلان این همه ابزار عملی رو با هم ترکیب کرده، نشون می ده که چقدر دغدغه کاربردی بودن آموزه هاش رو داشته. این جعبه ابزار، هم به مربی های یوگا کمک می کنه تا شاگرداشون رو بهتر هدایت کنن و هم به هر کسی که می خواد از یوگا به عنوان یه راهکار عمیق برای سلامت روانی خودش استفاده کنه، مسیر رو نشون می ده.

شاواسانا یکپارچگی – فراتر از مجموع اجزا

توی دنیایی که عادت کردیم همه چیز رو جداجدا ببینیم، ماریانا کاپلان با کتابش به ما نشون می ده که چطور میشه همه چیز رو به هم وصل کرد. بخش پایانی کتاب، مثل همون وضعیت شاواسانا توی یوگا، یه جورایی زمان استراحته، زمان جذب و هضم همه چیزهایی که یاد گرفتیم.

یوگا و روانشناسی: ۱+۱=بیشتر از ۲

اینجا کاپلان به یه نکته کلیدی اشاره می کنه: وقتی یوگا و روانشناسی رو با هم ترکیب می کنیم، نتیجه فقط جمع ساده اون ها نیست، بلکه چیزی فراتر و قدرتمندتر از مجموع اجزاشه. یعنی اگه یوگا رو با آگاهی روانشناختی انجام بدیم و روان درمانی رو با ابزارهای بدنی یوگا همراه کنیم، یه هم افزایی بی نظیر اتفاق می افته. این دیگه فقط آسانا نیست، یا فقط یه جلسه درمانی؛ یه مسیر جامع به سمت سلامت روان و جسمه که پتانسیل های پنهان وجود ما رو آزاد می کنه. این ترکیب، به ما کمک می کنه تا نه تنها با مشکلات مون کنار بیایم، بلکه به رشد و شکوفایی واقعی برسیم. کاپلان همه ما رو دعوت می کنه که تو توسعه و گسترش این رشته نوظهور نقش داشته باشیم، چه به عنوان متخصص و چه به عنوان کسی که این آموزه ها رو تو زندگی خودش به کار می بره.

فکرش رو بکنید، چقدر عالی میشه اگه بتونیم با ترکیب این دو حوزه، نه تنها استرس و اضطراب مون رو کم کنیم، بلکه به یه درک عمیق تر از خودمون برسیم. اینجاست که می فهمیم، سلامت واقعی فقط نبود بیماری نیست، بلکه یه حالت کامل از رفاه جسمی، روانی و اجتماعیه.

سلامت واقعی فقط نبود بیماری نیست، بلکه یه حالت کامل از رفاه جسمی، روانی و اجتماعیه.

نتیجه گیری

خلاصه کتاب روانشناسی و یوگا ماریانا کاپلان رو خوندیم و فهمیدیم که سلامت واقعی، توی پیوند هوشمندانه ذهن و بدن ماست. کاپلان تو این کتاب به ما نشون داد که یوگا و روانشناسی چطور می تونن مکمل هم باشن و یه مسیر جامع و قدرتمند برای رسیدن به آرامش، وضوح و سلامت عاطفی عمیق تر رو به ما نشون بدن. دیگه وقتشه که از نگاه سنتی به این دو حوزه دست برداریم و اونا رو به عنوان دو بال برای پرواز به سمت یه زندگی بهتر ببینیم.

اگه با چالش های استرس، اضطراب، مشکلات عاطفی یا حتی تروما دست و پنجه نرم می کنید، آموزه های این کتاب می تونه براتون یه چراغ راه باشه. مهم اینه که این ایده ها فقط روی کاغذ نمونن و تو زندگی روزمره خودمون، تمرین ها رو به کار ببریم. اگه دوست دارید عمیق تر به جزئیات این روش ها و تمرینات بپردازید و از زبان خود نویسنده بیشتر یاد بگیرید، حتماً پیشنهاد می کنم نسخه کامل کتاب رو بخونید. بیایید با هم توی این مسیر یکپارچگی وجودی قدم برداریم و زندگی مون رو متحول کنیم.

درباره نویسنده: ماریانا کاپلان

ماریانا کاپلان یه شخصیت چندوجهی و واقعاً تاثیرگذاره تو دنیای سلامت ذهن و بدن. ایشون دکترای مشاوره ازدواج و خانواده درمانی داره و در حیطه مربیگری E-RYT 500 هم فعالیت می کنه که نشون دهنده تجربه بالای اون تو آموزش یوگاست. کاپلان فقط یه نظریه پرداز نیست؛ اون به عنوان یک روان درمانگر فعال، معلم یوگا و نویسنده هشت کتاب در زمینه های روانشناسی، معنویت و یوگا، هم از نظر تئوری و هم از نظر عملی، حرف های زیادی برای گفتن داره.

از سال 1997، ماریانا کاپلان توی کارگاه ها، آموزش های آنلاین، استودیوهای یوگا، دانشگاه ها و مراکز عزلت نشینی در سراسر جهان تدریس کرده و دانش خودش رو با هزاران نفر به اشتراک گذاشته. اون مؤسس روش یوگا و روان و همچنین مشاوره یوگا و روان هست که نشون می ده چقدر به تلفیق این دو حوزه اعتقاد داره و برای توسعه اون تلاش می کنه. کارهای کاپلان یه جور دعوت به خودشناسی و حرکت به سمت یه زندگی آگاهانه تره.